Is Am Are: นางสาวสุชาดา จิตรบรรจง (พี่ใหม่)

แนะนำตัวกันสักนิด………..

ชื่อ  : นางสาวสุชาดา  จิตรบรรจง

ชื่อเล่น : ใหม่

การศึกษา : จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย จบการศึกษาจากศูนย์อบรมคริสตศาสนธรรม (ครูคำสอน) ตามหลักสูตรภาคฤดูร้อน และกำลังศึกษาต่อระดับปริญญาตรีคณะสื่อสารมวลชน เอกวิชาสื่อสารมวลชน

ปัจจุบันทำงานที่ : โรงเรียนอรุณวิทยา/วัดแม่พระฟาติมาบ้านแสงอรุณ จ.ประจวบคีรีขันธ์ (ครูคำสอน) และ ช่วยงานของสังฆมณฑลตามที่ที่ได้รับมอบหมาย (เป็นผู้ประสานงานเยาวชน ของสังฆมณฑลสุราษฎร์ธานี และงาน PMS Thailand เป็นต้น)

สัตบุรุษวัด : วัดแม่พระฟาติมาบ้านแสงอรุณ จ.ประจวบคีรีขันธ์

สำหรับการทำงาน และบทบาทหน้าที่  ที่มีอยู่และได้รับมา  เริ่มต้นจากการเข้าสู่การเป็นครูคำสอนในโรงเรียนและวัด  แล้วขยับไปที่การออกค่าย  ไปดูแลเด็ก ๆ ในค่าย จนถึงไปอยู่ในทีมงานคนจัดเตรียมค่าย  ได้มีโอกาสเป็นผู้ประสานงาน พาเยาวชนไปในค่ายระดับชาติ ค่ายระดับโลก ไปคอยดูแลเยาวชน และร่วมทำกิจกรรมต่าง ๆ กับเยาวชน  ส่วนมากจะได้รับมอบหมายให้ทำงานเกี่ยวกับเด็กและเยาวชน  ในส่วนของวัด  ก็มีเด็กช่วยจารีต เด็กยุวธรรมทูต เยาวชนของวัด หน้าที่ต่าง ๆ เหล่านี้ เป็นเหมือนพระพร เวลาที่ได้ทำงานเหล่านี้ รู้สึกสุขใจ รู้สึกชอบ มีความสุข สนุกกับงานที่ทำ พร้อมจะเต็มที่กับทุกสิ่ง พร้อมจะไป พร้อมจะทำ “ถ้าเราได้ทำในสิ่งที่เรารัก ไม่ว่าอะไรก็ตาม เราพร้อมที่จะทำเสมอ ด้วยความเต็มใจ” พยายามที่จะทำหน้าที่ของตนเองให้เต็มที่ เป็นแบบอย่างที่ดี ให้เด็ก ๆ และเยาวชนที่อยู่กับเราได้เห็น  ทั้งในเรื่องของการมาวัด  การทำงาน การรับผิดชอบต่อหน้าที่  หรือแม้กระทั่งการทางด้านจิตอาสา  เคยมีเยาวชนเอ่ยถาม ว่า “พี่ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ….ทำงานเหมือนตัวเองเป็นผู้ชาย” เราก็ได้แต่ตอบตามความจริงไปว่า ก็เหนื่อยนะ…แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความสุขใจ มันคือการทำงานด้วยชีวิต  สอนด้วยชีวิต  ใช้ชีวิตของเราเป็นแบบอย่างในการสอน  

สิ่งที่คาดหวังในตอนนี้… อยากให้เด็ก ๆ และเยาวชน มีส่วนร่วมทั้งในงานวัดและงานต่าง ๆ ของพระศาสนจักรให้มากขึ้น เมื่อมีโอกาสก็ควรจะไขว่คว้าหาประสบการณ์แปลกใหม่ให้กับตนเอง เสียสละ มีน้ำใจ  พร้อมที่ปรับเปลี่ยนความคิด เพราะในปัจจุบัน เด็ก ๆ และเยาวชน ไม่ค่อยมีเวลาและไม่ค่อยเห็นความสำคัญ  กับงานของวัดและพระศาสนจักร  

สิ่งที่ฉันสามารถจะทำได้ คือ การรับฟัง และอยู่เคียงข้างกับเยาวชน  ในทุก ๆ ปัญหา ทุก ๆ การเติบโต เข้าใจพวกเขา  คอยตักเตือน คอยสอน เป็นทั้งพี่ และเพื่อน  เพราะหวังว่า สักวันหนึ่งจะได้เห็นพวกเขาประสบความสำเร็จ  มีอนาคตที่ดี  และกลับมาเป็นกำลังในงานของวัดและพระศาสนจักร  เท่าที่พวกเขาจะสามารถทำได้…..